Yoruldum bunaldim artik.. hersey ustuste geliyor.. Dolayisyla ufak seyleri de abartmaya basladim..
Tatile ihtiyacim var.. Uzaklasmaya.. Iznime daha bir ay var ama bir ay daha dayanabilir miyim yoksa 1-2 gun biyere kacsam mi diye dusunuyorum.. Kendimden uzak kaldim surekli birseylerle birileriyle ugrasiyorum.. Milletin kaprisini cekiyorum ama etrafima bi bakiyorum benim kaprisimi ceken yok, arkasini donup gidio gayet rahat herkes.. Cekecek olana da ben kapris yapamiyorum zaten.. Zaten ne geregi var..
Ama artik gercekten cok yoruldum.. Is desen ayri dava, ask desen baska bir enkaz.. Sonuc olarak mutsuzum.. Ayni ortamda belli bi sureden fazla kalamiyorum ben.. Ara vermem lazim, bir hafta da olsa 2 gun de olsa kacmam lazim..
Belki iki gun izin alir adaya kacarim tek basima.. Bu hafta izin alamam ama sonraki hafta alayim da gideyim iki gun kafami dinleyeyim.. Yoksa birilerine cok fena patlayacagim ve bu biri hakeden degil de haketmeyen biri olacak diye korkuyorum..
Surekli biseyleri planlamaktan da yoruldum.. Cok sacma ama birileri benim yerime plan yapsin istiyorum hadi bu aksam sunu yapiyoruz desin.. O planlari ben yapip bu aksam sunu yapalim mi suraya gidelim mi demeyeyim nolur yaa.. Yuh artik insan bunu da ister mi diyeni duyar gibiyim ama ben istiyorum…
Bu ara sen niye bu kadar sessizsin diye sorulmasin artik, biz bu kiza naptik acaba diye bi dusunsunler sonra gelip sorsunlar istiyorum… Kendimle kalmam lazim, cicek bocek falan, alayim kitabimi okuyayim, pager mi caldi yoksa calacak mi diye beklemeyeyim.. O isini yapmis mi bu sunu yetistirmis mi diye annelik yapmak zorunda kalmayayim kimseye.. Sert tepkilerim varsa karsimdakinin yumusak soylemden anlamadigi icindir.
Uzaga cok uzaga gideyim bi daha da geri gelmeyeyim.. Nasilsa…………
